Wandelen 07-06-2019
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
07 Juni 2019 | Spanje, Cacabelos
7 juni 2019. Ponferrada - Cacabelos. Albergue La Gallega.
Vannacht wakker geworden door een wapperende vlag vlak bij het openstaande raam. Na het ontbijt bij een graad of 4 en donkere wolken op weg naar Cacabelos. Het duurde maar liefst 3 kwartier voor we de stad uit waren want we kwamen in het oude gedeelte van Ponferrada en dat is zo mooi. Prachtige beelden, een heel oud kasteel, muurschilderingen en mooie doorkijkjes. Daar ontmoeten we ook weer de Duitse jongen en de Amerikaan. Na 5 km namen we koffiepauze en wie zaten daar? Ja hoor, de Duitse jongen en de Amerikaan. Er kwam ook een stel jonge Koreanen binnen en die zaten om half 10 al aan het bier. Onze volgende stop was voor de lunch in Camponaraya. Op deze etappe zagen we in sommige dorpjes veel bouwvallen. Jeugd zie je heel weinig. Vandaag hebben we maar liefst 7 stempels gescoord. Tweemaal in een kerkje en één keer in een bodega waar je wijn kon proeven. Ook hier zagen we weer het Duitse echtpaar. De andere stempels in albergues. Toen we aankwamen in Cacabelos zat de Australische vrouw op het terras voor de albergue waar wij zouden slapen. Zo zie je maar weer dat je steeds dezelfde mensen weer tegenkomt. We hadden 2 lage bedden gereserveerd maar toen we op onze kamer kwamen was er nog maar eentje vrij. Tilly naar de receptie en nu moest er één naar een hoog bed. De Canadese vrouw vond het geen probleem en maakte plaats voor ons. Er was ook een onvriendelijke man uit...... en ook hij ging naar een hoog bed. Later kwam er nog een Braziliaan bij op de kamer en een meisje. De Braziliaan vroeg of wij het erg vonden als de deur naar het balkon 's nachts open bleef staan. Heel graag zelfs want met z'n zessen in één kamer van 3,5 bij 3,5 dan kan het heel benauwd worden.' s Middags in de stad nog pizza gegeten en 's avonds nog wat spaghetti in de albergue. Rond 20.30 uur lagen we in bed toen de onvriendelijke man aan mij vroeg of de deur dicht mocht. Ik zei: nee. Hij werd boos en zei dat over 10 minuten hij de deur dicht zou doen. Toen steeg mijn bloeddruk behoorlijk. De Braziliaan ging even later ook naar bed. De onvriendelijke man ging naar het toilet en toen hij terug kwam vroeg hij ook aan de Braziliaan of de deur dicht mocht. Die zei ook nee en toch deed hij de deur dicht. Ik zei: no no. Toen werd hij woest en had het over een hotel en hij wilde naar de receptie. Ik zei: go en hij ging inderdaad naar de receptie. Niet veel later kwam hij terug met de beheerder en die wist ook niet hoe het probleem opgelost moest worden. Uiteindelijk kreeg hij een hotelkamer. Het duurde nog wel even voor mijn bloeddruk en hartslag weer normaal waren.
Vannacht wakker geworden door een wapperende vlag vlak bij het openstaande raam. Na het ontbijt bij een graad of 4 en donkere wolken op weg naar Cacabelos. Het duurde maar liefst 3 kwartier voor we de stad uit waren want we kwamen in het oude gedeelte van Ponferrada en dat is zo mooi. Prachtige beelden, een heel oud kasteel, muurschilderingen en mooie doorkijkjes. Daar ontmoeten we ook weer de Duitse jongen en de Amerikaan. Na 5 km namen we koffiepauze en wie zaten daar? Ja hoor, de Duitse jongen en de Amerikaan. Er kwam ook een stel jonge Koreanen binnen en die zaten om half 10 al aan het bier. Onze volgende stop was voor de lunch in Camponaraya. Op deze etappe zagen we in sommige dorpjes veel bouwvallen. Jeugd zie je heel weinig. Vandaag hebben we maar liefst 7 stempels gescoord. Tweemaal in een kerkje en één keer in een bodega waar je wijn kon proeven. Ook hier zagen we weer het Duitse echtpaar. De andere stempels in albergues. Toen we aankwamen in Cacabelos zat de Australische vrouw op het terras voor de albergue waar wij zouden slapen. Zo zie je maar weer dat je steeds dezelfde mensen weer tegenkomt. We hadden 2 lage bedden gereserveerd maar toen we op onze kamer kwamen was er nog maar eentje vrij. Tilly naar de receptie en nu moest er één naar een hoog bed. De Canadese vrouw vond het geen probleem en maakte plaats voor ons. Er was ook een onvriendelijke man uit...... en ook hij ging naar een hoog bed. Later kwam er nog een Braziliaan bij op de kamer en een meisje. De Braziliaan vroeg of wij het erg vonden als de deur naar het balkon 's nachts open bleef staan. Heel graag zelfs want met z'n zessen in één kamer van 3,5 bij 3,5 dan kan het heel benauwd worden.' s Middags in de stad nog pizza gegeten en 's avonds nog wat spaghetti in de albergue. Rond 20.30 uur lagen we in bed toen de onvriendelijke man aan mij vroeg of de deur dicht mocht. Ik zei: nee. Hij werd boos en zei dat over 10 minuten hij de deur dicht zou doen. Toen steeg mijn bloeddruk behoorlijk. De Braziliaan ging even later ook naar bed. De onvriendelijke man ging naar het toilet en toen hij terug kwam vroeg hij ook aan de Braziliaan of de deur dicht mocht. Die zei ook nee en toch deed hij de deur dicht. Ik zei: no no. Toen werd hij woest en had het over een hotel en hij wilde naar de receptie. Ik zei: go en hij ging inderdaad naar de receptie. Niet veel later kwam hij terug met de beheerder en die wist ook niet hoe het probleem opgelost moest worden. Uiteindelijk kreeg hij een hotelkamer. Het duurde nog wel even voor mijn bloeddruk en hartslag weer normaal waren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
