Wandelen 12-06-2019

12 juni 2019. Samos - Barbadelo. Albergue Rural.
Om 4:10 uur al wakker en niet weer geslapen omdat mijn neus dicht zat. Om 6:15 uur opgestaan en in de bar naast de albergue ontbeten. Toen we buiten kwamen zagen we 2 pelgrimruiters die naar hun 3 paarden liepen. Het eerste stuk van het pad liep parallel langs de autoweg maar al snel ging het weer via de bosrand, net als gisteren. Af en toe waren er weer lastige stukken bij. Ook was het weer veel klimmen en dalen. Het werd al snel te warm voor het vest en toen we stil stonden om die uit te trekken, kwamen er een aantal koeien ons tegemoet op het smalle pad. Zij waren waarschijnlijk gemolken en zochten zelf een stuk weiland op. We hadden al ruim 7 km gelopen voordat er een bar kwam voor koffie. We bestelden koffie en tortilla, maar kregen er ook nog eigen gebakken plakjes cake er bij.
Omdat het een donativo is mag je zelf bepalen hoeveel je geeft. We kregen het tweede kopje koffie en een stukje cake gratis. Je kon er ook slapen maar de tijd was daar bijna 100 jaar stil blijven staan en ik zou persoonlijk wat anders zoeken. Het was er niet heel schoon. De keuken overigens wel. Het Duitse meisje uit Hamburg ontmoetten we daar ook weer. Nu verder naar Sarria, maar voor we daar waren moesten we eerst nog door de modder en koeienstront baggeren. Bij de eerste de beste bar in Sarria hebben we gelunchd. Sarria ligt hoog en we moesten weer klimmen. Het ging niet geleidelijk, nee we moesten tig trappen op. Ga je omhoog dan moet je ook weer omlaag en dat is een aanslag op de knieën. Zo ging dat ook de laatste kilometers nog tot in we Barbadelo waren. Het pad liep wel door het bos en hadden dus nog wel wat schaduw. Het laatste stukje was heel steil en na 18 kilometer vonden we dat niet meer fijn. We hadden lage bedden gereserveerd en de albergue zag er mooi uit. In de slaapzaal stonden 5 stapelbedden. De slaapzaal naast ons lag vol met Koreanen. Om 19:00 uur konden we aan tafel. Het eten was heerlijk: linzensoep, omelet met chorizo en ijs na. Bij ons aan tafel zat een Braziliaan, die meer praatte dan at, een Duitser, een Canadees meisje en de rest weet ik niet. Het was in elk geval weer gezellig en het gaf ons meer het gevoel dat we allemaal pelgrims waren dan als je allemaal afzonderlijk eet.