Wandelen 14-06-2019

14 juni 2019. Portomarin - Ventas de Naron. AlbergUe Casa Molar. Vannacht om 2:30 uur wakker geworden en ontdekte IK dat mijn linkeroog ontstoken was. Ben even naar het toilet geweest en zag dat mijn ooglid rood en dik was. Ik denk dat het een muggebeet is. Ook op mijn wang heb ik er al een paar dagen eentje. We hadden geen deken en het was een beetje kil. Om 6:30 uur opgestaan en toch maar in de albergUe ontbeten. We dachten dat het druk zou zijn met studenten, maar die lagen allemaal nog op één oor. Voor hen stonden al bordjes klaar voor het ontbijt en ook de lunch was al verzorgd. Nu moesten we de route weer oppikken en daarvoor moesten we de trap weer af die we gisteren omhoog moesten. Het was een kleine wereld want het was mistig. Wel jammer want nu konden we niet genieten van de omgeving. Na ruim 2 uur zijn we neergestreken op een picknickplaats en hebben fruit gegeten. Niet veel later was er toch een bar waar we koffie hebben gedronken met een broodje. Het was daar heel druk omdat iedereen ook een stempel wil. Je moet namelijk op de laatste 100 km elke dag 2 stempels hebben om je Compostela te kunnen krijgen. Daar zagen we ook onze 2 engelen van de vorige dag weer. Ze informeerden nog hoe het met ons ging. Weer buiten zagen we de zon schijnen en kon het vest uit. Tilly was helemaal blij omdat het pakje wat ze 1 maand geleden naar Nederland had gestuurd en nooit was aangekomen nu was getraceerd. Zou het kunnen zijn dat het geluk kwam door haar gevonden klavertje vier eergisteren? Volgens het boekje zou het vandaag een behoorlijke klim worden en hebben daarom voor een korte etappe gekozen. Achteraf viel het wel mee en dat kwam ook mede door het mooie pad. Onze albergue was weer prima. We kregen een kamer met 5 stapelbedden op de eerste verdieping. Na het douchen hebben we alle kleren machinaal gewassen en zijn gaan lunchen op het terras. En wie kwamen daar weer aangewandeld? Het Duitse echtpaar. Zij nemen altijd een privekamer. In de albergue konden we ook weer dineren wat heerlijk is omdat je dan niet weer op pad hoeft. Deze keer was het geen gezamenlijk diner met alle pelgrims wat wel jammer was. Gezamenlijk eten geeft meer het pelgrims gevoel. Je praat dan met je tafelgenoten en dan vooral over de Camino. Ik sliep tegen de buitenmuur aan en hoorde alleen maar vogels. Heerlijk om zo in slaap te vallen.